Na een volle zaal vorige week maandag, is de spoeling vandaag dun. Niet alle toneelspelers zijn aanwezig in het Heidehuus, omdat het stuk in delen wordt geoefend. Met een man of 12 worden de eerste bladzijden van het script gelezen en gespeeld. Er wordt even afgestemd wie ook alweer aan welke kant woont, wie bij welke vader en moeder hoort en waar je vandaan moet komen. Gelukkig zijn de toneelspelers van een gezonde dosis fantasie voorzien en staan er 2 prachtige boerderijen midden in het Heidehuus.
“Broem, broem, broem” roept een van de spelers, waarbij de rest vol verbazing omkijkt. “Ik doe een voertuig na, dan weet je dat er wat aan komt” legt de speler uit. Er wordt hard gelachen en er komen meer stemgeluiden die beter zouden passen bij het stuk. Gelukkig hoeft dat straks bij het openluchtspel niet, dat is voor de spelers, maar zeker voor de bezoekers beter!
Gelillileerden in plaats van geallieerden, bommerderen in plaats van bombardementen, van alles komt voorbij. Er wordt gelachen, geprobeerd om het lachen in te houden en er wordt serieus gespeeld. Tussen de oefenmomenten door wordt er wat gedronken en komen de eerste tips en ideeën al over tafel.
Je merkt dat de spelers zich al hechten aan hun rol. Daarnaast valt het zeker niet tegen hoe goed een ieder zijn/haar tekst al kent deze eerste keer zonder tekst bij de hand. Ja, er wordt nog wel door een enkeling stiekem gespiekt op het blaadje, maar in grote lijnen weet iedereen wat hij/zij moet zeggen.
Na een compliment van de regisseuse over de voortgang van de avond, gaat een ieder naar huis, waarbij er in de gang nog even nagepraat wordt door enkele spelers.